Victoria (Alexandrina Victoria; 24 Mayıs 1819 – 22 Ocak 1901), 20 Haziran 1837'den 1901'deki ölümüne kadar Büyük Britanya ve İrlanda Birleşik Krallığı'nın kraliçesiydi. Viktorya dönemi olarak bilinen 63 yıl yedi aylık saltanatı, önceki tüm İngiliz hükümdarlarından daha uzundu. Saltanatı, Birleşik Krallık'ta endüstriyel, politik, bilimsel ve askerî bir değişim dönemiydi ve tarihe Britanya İmparatorluğu'nun büyük ölçüde genişlemesiyle damgasını vurdu. 1876'da İngiliz Parlamentosu, ona ek olarak Hindistan İmparatoriçesi unvanını verdi. Victoria, Kent ve Strathearn Dükü Prens Edward (Kral III. George'in dördüncü oğlu) ile Saxe-Coburg-Saalfeld Prensesi Victoria'nın kızıydı. 1820'de babasının ve büyükbabasının ölümünden sonra, annesi ve denetçisi John Conroy tarafından yakın gözetim altında büyütüldü. Babasının üç ağabeyinin hayatta kalan meşru çocukları olmamasından dolayı 18 yaşında tahtı devraldı. Anayasal bir hükümdar olan Victoria, hükûmet politikasını ve bakanlık atamalarını etkilemeye çalıştı; kamuoyunda, katı kişisel ahlak standartlarıyla tanımlanan ulusal bir simge hâline geldi. Victoria, 1840'ta kuzeni Saxe-Coburg ve Gotha Prensi Albert ile evlendi. Çocukları, Avrupa'daki asil ve soylu ailelerle evlendi. Bu durum Victoria'ya "Avrupa'nın büyükannesi" lakabını kazandırdı ve ancak aynı zamanda Avrupa kraliyetinde hemofilinin yayılmasına sebep oldu. Albert'in 1861'deki ölümünden sonra yıkılan Victoria derin bir yas dönemine girdi ve halkın önüne çıkmaktan kaçındı. İnzivaya çekilmesinin bir sonucu olarak, cumhuriyetçilik düşüncesi geçici olarak güç kazandı, ancak saltanatının ikinci yarısında popülaritesini geri kazanmayı başardı. Altın ve Elmas jübileleri halka açık kutlama zamanlarıydı. 1901'de Wight Adası'nda öldü. Hanover Hanedanı'nın son hükümdarı olan Victoria'nın yerine Saxe-Coburg ve Gotha Hanedanı'ndan oğlu VII. Edward geçti.