Francisco Franco Bahamonde (4 Aralık 1892, Ferrol - 20 Kasım 1975, Madrid, İspanya), 1936'da İkinci Cumhuriyet'in demokratik hükûmetine karşı gerçekleştirilen askerî darbenin liderlerinden biri olan İspanyol asker ve diktatördü. 1 Ekim 1936'da isyancı tarafın başkomutanı olarak atandı, taraftarları tarafından el caudillo (önder) olarak anılmaya başlandı. İç Savaş'ın sona ermesinden ölümüne kadar 1975'e kadar İspanya Devlet Başkanı olarak görev yaptı. Ayrıca 1938'den 1973'e kadar hükûmet başkanı olarak görev yaptı. Nisan 1937'de, Falange Española de las JONS ve Comunión Tradicionalista'nın birleşmesi sonucu oluşan tek parti olan Falange Española Tradicionalista ve de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista'nın (FET y de las JONS) ulusal lideri olarak kendini ilan etti. Savaşın bitiminde otoriter bir diktatörlük veya yarı faşist bir rejim kurdu ve Alman ve İtalyan totalitarizmlerinin işçi ilişkileri, otarşik ekonomi politikaları, estetik, sembollerin kullanımı ve "Movimiento Nacional" olarak adlandırılan alanlardaki uygulamalarını rejimi boyunca açıkça taklit etti. Rejiminin son demlerinde, gelişimci diktatörlüklere daha yakın bir geçiş yaptı, ancak faşist geçmişinden kalan eğilimleri her zaman varlığını korudu. Rejimin bütünü, belirgin bir ideolojiden çok antikomünizm ve milliyetçi Katolikçiliğin öne çıktığı "Frankizm" çerçevesinde şekillenmiştir. Ordunun ve devletin başında olduğu dönemde, (özellikle iç savaş sırasında ve rejiminin ilk yıllarında) yenilen cumhuriyetçi tarafın yandaşlarına karşı yoğun bir baskı uyguladı. Bu baskıya ek olarak yüz binlerce İspanyol yurtdışına sürgün edildi, yüz binlercesi de (çoğunluğu toplama kamplarında, yargısız infazlarda veya cezaevlerinde olmak üzere) Franco rejimi tarafından öldürüldü.